Back to Cairns

Woensdag 25 juli, vandaag mannen dag, de dames gaan naar het strand en de heren gaan vliegtuigwrakken (be)zoeken. Er schijnen er drie in de omgeving van het vliegveld te liggen, maar na lang zoeken kunnen we er maar twee vinden. Ook de locals kunnen ons niet helpen, ook road atlas geeft niet genoeg aanwijzing om het derde wrak te lokaliseren. Op de terugweg doen de mannen ook nog even wat aanvullende boodschappen, bij terugkomst op de camping blijkt Edwin's tent voor de tweede maal plat gewaaid, wederom is er een stok gebroken. Deze wordt ook weer gerepareerd m.b.v. ducttape. Daarna dan toch ook maar op naar het strand, net als eigenlijk alle andere stranden hier kan er niet gezwommen, vanwege het gevaar van krokodillen.

Donderdag we vertrekken weer terug naar het zuiden en halverwege de bypass roads nemen we een zijweg richting de Captain Billy Landing. Dit is een smalle track van 30 kilometer, waarbij de snelheid nauwelijks boven de 30 km per uur komt. Hierbij moeten ook een aantal kreekje overgestoken worden. We komen aan bij een mooi strand waar enkele mensen aan het kamperen zijn om daar te kunnen vissen. We maken hier een strand wandeling en bij terugkomst heeft een van de vissers een baby haai gevangen, toch al meer dan een halve meter lang. We kunnen hem mooi bekijken, de tanden zijn vlijmscherp. Opa Wim mag hem even vasthouden voordat de haai weer terug geworpen wordt in de zee. Vervolgens nemen we dezelfde track weer terug naar de bypass road en vervolgen onze reis naar Bramwell Station. De camping hier is bekend van de heenweg, nu ontmoeten we Dave en zijn vrouw bij het kampvuur en spreken over van alles en nog wat.

Vrijdag we vervolgen onze route zuidwaarts en nemen we de afslag naar Portland Roads om naar 20 kilometer offroad aan te komen bij de Batavia Gold Fields. Dit was ooit een groot goudwinningsgebied wat in rond 1930 zijn hoogtij dagen had. Nu zijn er nog wat restanten van oude stoommachines en stenenmaalinstallaties te vinden. Vervolgens reizen we verder en komen later die middag aan bij Musgrave Road House.

Zaterdag een niet zo'n interessante dag we moeten vandaag een flink stuk afleggen en er is niet veel interessants langs de route te zien. We komen nu weer een beetje in de bewoonde wereld en kopen in de eerste general store in Laura een paar ingevroren broden, later in Lakeland kopen we nog wat aanvullende boodschappen. We overnachten bij Palmer River Roadhouse, het zaterdagavond en ze geven een Australische barbecue, dus wij haken aan.

Zondag, na een koude nacht vertrekken we naar Tyrconnel. Na eerst een stuk asfalt weg nemen we een afslag, die leid ons langs een 80km lange onverharde route door een prachtig landschap langs Mount Mulligan. Ook hier komen de snelheden nauwelijks boven de 40km per uur. We komen langs de restanten van de Mt Mulligan coalmine en de begraafplaats waar 75 van de op 19 september 1921 omgekomen mijnwerkers liggen tijdens een van de nog steeds grootste mijnrampen van Australie. Daarna komen we aan bij de Tyrconnel goudmijn, waar we hartelijk worden ontvangen door Kate Harley, zij wijst ons de weg naar de camping waar wij als enige blijken te staan. Ook maken we nog een praatje met haar en worden de kinderen uitgenodigd om morgen de 5 maanden oude wallabee te komen voeren. We koken hier ons eten en zitten nog wat bij het kampvuur.

Na wederom een koude nacht en het ontbijt gaan we bij de jarige Kate op bezoek, we mogen de wallabee vasthouden voeren. Tevens nodigt Kate ons uit voor koffie met zelfgebakken cake. Na de middag rijden we naar de lookout, hier hebben we een mooi uitzicht over het terrein van de mijn inclusief de camping. Daarna gaan we naar de dam van de mijn, hierin mogen we zwemmen, maar de watertemperatuur is daar toch iets te laag voor. Helaas is er vandaag geen tijd meer voor de rondleiding van door de mijn. Bij het avondeten ontmoeten we Evert Wansink, zijn ome Koos blijkt de leraar oud leraar van opa Wim op de lagere school, hoe klein kan de wereld zijn.

Dinsdag we breken ons kamp op en melden ons boven bij de mijn voor de rondleiding. De man van Kate, Andy geeft ons de rondleiding door mijn en geeft ons over de history de goudmijn en het winnen van goud in de omgeving in die tijd. Verder geeft hij ons uitleg over het proces en de machines die toendertijd gebruikt werden. Deze mijn is een van de meest complete mijnen uit die tijd en heeft als enige nog werkende machines. Andy laat ons dan ook werkelijk zien hoe proces verloopt, door de machines in werking te stellen. Na de middag vertrekken we weer naar Cairns onderweg zien we Kate nog in Dimbulah, waar zij studeert terwijl de kinderen op school zitten. Aan het eind van de middag arriveren we weer op de Cool Waters camping waar we ook ons reis begonnen zijn.

Woensdag een dagje Cairns, we rijden met de auto naar het centrum van Cairns, dat ligt bij haven en heet de Esplanade. We parkeren onze auto's op de grote parkeerplaats hier en lopen een rondje door de winkelstraatjes. We lopen terug over de boulevard en naar The Lagoon, dit een kunstmatige lagune, eigenlijk is het een openbaar stadszwembad met strand en park er omheen. Er liggen zat mensen te relaxen en wij zoeken ook een plekje, het water blijkt knap koud, maar we slaan ons er doorheen en dan is het best lekker. Na dit dagje relaxen en souvenir hunten komen net voor donker weer op de camping en is het tijd voor het avondeten.